Afscheid nemen

Afscheid nemen van iets of iemand die je dierbaar is, is niet gemakkelijk.

Zeker niet als je ziet dat je allerliefste vriendje en maatje het zo moeilijk

heeft en je zelf de beslissing moet gaan nemen.

Zijn laatste epilepsie aanval was te zwaar om weer terug te komen.

In mijn hart voelde ik dat het tijd was om hem naar zijn volgende reis te gaan begeleiden.

Leg hem maar even op het kleed neer zegt de dierenarts.

Maar nee, tot het eind heb ik je vastgehouden in mijn armen en heb ik je bijgestaan.

Tippie is tijdens sessies een grote bijdrage voor mij geweest.

Alleen al door zijn enthousiaste begroeting kon hij het ijs al breken.

Door zijn aanwezigheid merkte ik soms op dat mijn coachee ergens

mee worstelde of dat er iets los zou gaan komen. Dat had hij vaak al eerder door.

Ik las eens op Facebook dat een kleine jongen afscheid moest gaan

nemen van zijn lieve hondenvriend en dat hij er heel rustig en vredig

onder was. Waarop hij tegen de dierenarts zei:

"Mijn hond weet al hoe hij onvoorwaardelijk lief kan hebben en

daarom hebben honden niet zoveel tijd nodig op aarde.

Wij mensen hebben er een heel leven lang voor nodig om dat te bereiken."

Tippie had onvoorwaardelijk lief als geen ander.

Hij wilde iedereen op straat wel begroeten en een aai ontfutselen en een lik cadeau geven.

Groot, klein, jong, oud, hij had geen oordeel over iemand.

Wat heb ik veel van je mogen leren lieve Tippie.

Ik zie je al weer naast me rondhuppelen.

Voor altijd in mijn hart.