Antidepressiva

Antidepressiva; een geneesmiddel dat veelvuldig wordt gebruikt, maar waar niet zoveel open over gesproken wordt.

Dit verhaal wil ik al heel lang schrijven, maar ik bleef het maar uitstellen.

Gedurende de laatste 7 jaar gebruik ik antidepressiva en daar vond ik nogal wat van.

Daar, het hoge woord is eruit!

Ik ben zelfs al eens gestopt omdat ik vond dat ik “niet goed genoeg” zou zijn als ik het medicijn zou blijven slikken. Interessant standpunt nietwaar!

Afbouwen en geheel stoppen met dit als motief bleek dan ook niet verstandig te zijn en ik was nog verder van huis dan voorheen. I.p.v. de 20 mg die ik voorheen gebruikte kon ik nu ophogen naar 30 mg.

De antidepressiva heeft me uitgedaagd om naar mijn gedachten te kijken. Want ik kan blijven geloven dat ik NIET GOED GENOEG ben, of ik kies voor iets anders. Dus ik ben aan de slag gegaan met mijn overtuigingen en in de loop der jaren heb ik de grootste lading van deze overtuiging afgehaald.

Dacht ik.

Want interessant was ook de gedachte hoe ik naar mijn praktijk keek.

Want wie kiest er nou een coach die antidepressiva gebruikt?

Niet dat ik dat wereldkundig had gemaakt, maar opnieuw : Interessant standpunt!

Desalniettemin liep ik tegen veel oordelen aan over het gebruik van deze medicatie en/ of een depressie.

Onbegrip van mensen die niet weten wat een depressie inhoudt. Mensen die me na stonden en aangaven dat het misschien verstandig zou zijn om naar een dagopvang te gaan. Er zijn veel pijnlijke momenten geweest waardoor ik nog meer aan mezelf ging twijfelen. Want was ik dan misschien stiekem niet gek en had ik dat zelf niet in de gaten?

Gelukkig kon ik in de diepste periodes bij mijn ouders, familie en vrienden in het zuiden van het land terecht. Daar ben ik intens dankbaar voor. Dus iedereen die er voor me was DANKJEWEL! Er was een tijd dat ik niet alleen durfde te zijn of een winkel in durfde te gaan en dat is best een vreemde gewaarwording voor iemand die de hele wereld over is gereisd.

Het bijzondere is dat wat je aandacht geeft groeit. Dat is een wet uit de kwantum fysica. Als je je er niet bewust van bent dat je ten diepste gelooft dat je niet goed genoeg bent, dan zal je situaties en omstandigheden treffen die dat bevestigen. Zodra het in je gewaar zijn komt dat dat je overtuiging is kun je kiezen! Want het is gewoonweg niet waar!

In de loop van de afgelopen 2 jaar ofzo (tijdbestek weet ik niet precies) ben ik gaan afbouwen op mijn manier in ieniemienie stapjes. In overleg met de arts. Met mijn achtergrond als apothekersassistente heb ik daar ook wel kennis van in huis en met de ervaring die ik jaren terug had, hoe het niet moest, kon ik het nu anders doen. Ik ben meer lichaamsbewust geworden en heb mijn lichaam betrokken in het afbouwproces.

Het blijft nog steeds spannend. Er is twijfel en er is af en toe angst om een terugval te krijgen. Ook daarin liep ik in de beginfase van de afbouw periode aan tegen mensen die me ten strengste afraden om überhaupt maar een afbouwpoging te wagen. Ik had toch gezien hoe het de vorige keer ging? Die en die viel ook terug na een afbouwpoging. Er ligt veel angst rondom het thema afbouwen alleen al.

Daarbij ga ik nu steeds weer terug naar mezelf. IS DIT VAN MIJ? Is steeds weer een vraag die ik mezelf stel. Want hoe makkelijk is het om iets voor waar aan te nemen en het van mezelf te maken? Dan was ik er nooit aan begonnen! Want wist je dat 99% van jouw gedachten en gevoelens niet van jou zijn?

Ik ben vastberaden om mijn overtuigingen om te buigen en te kijken naar mijn pijnpunten en van daaruit verder te gaan! En ik kan je wel vertellen dat me dat ongelofelijk veel heeft gebracht!

Wil jij op een andere manier naar depressie leren kijken?

Wil jij erachter komen welke overtuigingen jou in de weg zitten?

Als ik een bijdrage voor je kan zijn dan hoor ik dat graag.